اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش علائم روانشناختی بیماران مبتلا به افتادگی دریچ? میترال

زمینه مسأله و هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری در کاهش علائم روانشناختی بیماران مبتلا به افتادگی دریچه میترال صورت گرفت. روش : روش تحقیق شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. 16 نفر بیمار مبتلا به افتادگی دریچه میترال مورد بررسی قرار گرفتند. برای آزمودنی‏ها مقیاس وحشتزدگی البانی، اضطراب منتشر(gad-7)، افسردگی بک، نگرانی‏های سلامت (دوش و اسپات)، اضطراب مرگ تمپلر و خستگی کراپ، به صورت پیش آزمون، پس آزمون انجام شد سپس داده‏ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‏ ها: داده‏های جمع‏ آوری شده از طریق تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد نتایج نشان داد که حملات وحشت زدگی، اضطراب منتشر، افسردگی، نگرانی و خستگی مفرط به طور معنی‏داری در گروه آزمایش کاهش یافته است، اما اضطراب مرگ کاهش معنی‏ داری نداشت. نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری در کاهش علائم روانشناختی بیماران مبتلا به افتادگی دریچه میترال دارای کارایی قابل ملاحظه‏ای می‏باشد.